UMUT, EKONOMİ VE VİCDAN ARASINDA BİR KENT : BATMAN
UMUT, EKONOMİ VE VİCDAN ARASINDA BİR KENT : BATMAN
Nedim ARSLAN
-
2025 Yılının bitmesine sayılı günler kaldı. Kocaman bir yılı daha geride bırakmaya hazırlanıyoruz. Her yeni gün, insan için yeni bir umut ve beklenti demektir. Ancak günümüz şartları, ne yazık ki bu umudu beslemek yerine insanları giderek daha fazla umutsuzluğa ve karamsarlığa sürüklüyor. Ağırlaşan yaşam koşulları, istihdamdaki daralma ve ekonomik sıkıntılar hayatın her alanına yansımış durumda. Dünya genelinde yaşanan sorunlar ülkemizi de etkilerken, bu tablo bölgemizde ve özellikle Batman’da daha ağır hissediliyor.
İşsizlik, özellikle genç nüfus açısından umutları her geçen gün daha da zorluyor. Döviz, altın ve faizin cazip hale gelmesi üretim ve istihdamı geri plana iterken, 2024 ve 2025 yıllarındaki sıkıntılar beklentileri 2026 yılına taşımış durumda. Ancak çalışanlar ve emekliler ağır hayat şartları altında yarınlara bakmakta zorlanıyor. Bir dönem Batman için umut kaynağı olan tekstil sektörü artan maliyetler nedeniyle Mısır gibi ülkelere göç etmeye başladı. Bölgede lokomotif olan inşaat sektörü ise Batman’da giderek alarm veriyor. İstihdam alanlarının sınırlı olduğu kentte 2026’ya dair beklentiler de ne yazık ki güçlü görünmüyor. Oysa genç ve dinamik bir nüfusa sahip olan Batman’da gençler geleceğe umutla bakmak istiyor.
ÇOCUKLAR SÖMÜRÜ ARACI MIDIR?
Uzun zamandır kentin farklı noktalarında, alışılmışın dışında bir dilencilik modeliyle karşılaşıyoruz. Eminim sizler de bu manzaralara defalarca şahit olmuşsunuzdur. Şunu özellikle belirtmek gerekir : Yardıma ihtiyacı olan herkesin, imkân sahibi insanlardan yardım isteme hakkı vardır. Buna “dilenme” demiyorum; çünkü herkes bir gün yardıma muhtaç hale gelebilir. İhtiyaç sahibi insanların başkalarından yardım istemesi ayıp değildir, günah değildir, suç değildir. Ancak kundaktaki yeni doğmuş bebeklerden tutun da üç-beş yaşındaki çocukların, yazın kavurucu sıcağında, kışın dondurucu soğuğunda bir el arabasında ya da kucakta saatlerce dilendirilmeleri hem ayıptır, hem günahtır hem de açıkça bir suçtur. Bu çocukların adeta esir alınarak kullanılması hiçbir vicdanın kabul edemeyeceği bir durumdur. Daha da vahimi, bazı çocuklara ağlamamaları için uyuşturucu ilaç verildiği yönündeki iddialardır. Kadın dilenir, eyvallah; erkek dilenir, eyvallah; yaşlı dilenir, eyvallah… Ama sıfır ile on yaş arasındaki çocukların zorla dilendirilmesine hiçbir vicdan sahibi Batmanlı “eyvallah” dememeli, buna rıza göstermemelidir.
Bu nedenle bu kişilere para verilmemelidir. Çünkü biz yardım ettikçe, bu vicdansızlar çocukları sömürmeye devam edecek; o minik yavruları el arabalarında esir tutacak ve çocukluklarını yaşamalarına engel olacaklardır. Bu mesele sadece gazetecilerin ya da vatandaşların sorunu değildir. Bu sorunun asıl muhatabı, kenti yönetenlerdir. Buradan yetkililere bir çağrımız var: Batman’ın çözülmesi zor birçok sorununu bugüne kadar çözdünüz. Şehri yeşillikler kenti, parklar kenti haline getirdiniz. Bu başarıları ortaya koyan Batman Valisi Sayın Ekrem Canalp’in, çocukları sömürü aracı olarak kullananların da karşısında duracağına ve bu çocukları bu insanlık dışı tablodan kurtaracağına inanıyoruz. Çocuklar bir toplumun geleceğidir. Hiç kimsenin çocukları bir sömürü aracı olarak kullanmaya hakkı yoktur.
Güzel günler dileğiyle.
