İNSAN VE ÖLÜM ÜZERİNE
M. Latif YILDIZ
-
Ölüm şüphesiz kayıpların en gerçek ve en acı olanıdır. Özellikle beklenmedik çabuk ve hızlı gelen ölümler çok daha acı vererek gelişen ayrılık bilinçaltımızdaki kalıntılarını ve önceki ölümleri de insana hatırlatıyor. Bu yüzden ölüme karşı yanıt olan yas tutma katmerli duygusal bir artış sağlıyor. Yas aslında insanoğluna psikolojik yanıt yerine geçiyor. Öyle ki iç dünyamız ile gerçek arasında uyum sağlamamız için bir uzlaşma ve tedavi yerine geçiyor.
Kız kardeşimi hiç beklemedik bir ölüm sonucu öylesine hızlı ve ani kaybettim ki, yas ve taziyede akraba ve dostların desteği olmasaydı o doğal süreci sakin karşılayamazdım.
Kardeşim Zekiye’yi 15 günde kaybettim, 15 dakikada toprağa verdim. O kadar hızlı, o kadar çabuk oldu ki teşhis, ameliyat, vefat 15 günde. Şoku atmadan cenazeyi Batman’a ailece götürdük. Doğruca şehirin asri mezarlığına yöneldik. Mezar kazılmış kardeşimi bekliyordu.
Kız kardeşimi mezara koymak 5 dakikayı aldı. Kürekle toprak atılmayı beklerken cemaat aniden geri çekildi. Ne oluyor diye bakarken arkada duran belediye kepçesinin sesini duydum. Meğer yeni gömme yöntemi böyleymiş. Kepçe gelmeden mezarlık işçisinin elinden küreği kaptığım gibi kız kardeşimin mezarına 3 kürek toprak attım. Bin yıllık geleneğe uygun kardeşime karşı son görevimi yerine getirdim. Kepçe operatörü, belediye işçiler profesyonel olmuşlardı. 10 dakikada kenardaki toprağı mezara boca ettiler. Biriket ile mezarın etrafını anında ördüler. Kepçe son rötüşleri yaparak mezar işlemini bitirdi. Bana gözyaşları içinde kız kardeşimin cenazesinin 15 dakikada toprak ile buluşma acısı yaşamımda hatıra olarak kaldı.
Evet, bana kala kala yas kalmıştı. Ameliyat öncesi teknolojinin sağladığı imkân ile canlı görüşme yaparak vedalaşmıştık. Ancak beklenmedik, ani gelen bir kayıptı, öyküsü acıtan bir sondu benim için. Tıpkı annemde olduğu gibi ( Rahmetli annem Emine vefatından önce bir Ramazan Bayramı 15 gün baş başa kalmıştım. Yıllar sonra birlikte çeşit, çeşit bayram için yemekleri arife günü işe koyulduk ertesi gün sabahın 02.00 sine Bayram’ın ilk gününe kadar hazırladık.) kardeşimle de geçtiğimiz 2021 yılı Ekim (güz ayında) gittiği İloz (Özler ) köyünde ziyaret etmiş ve on gün misafiri olmuştum. Kız kardeşimin vefatından 3 gün sonra gelen ikinci haber halamın eşi Seyit Şehmus vefat etmişti. ( Allah o güzel insana da rahmeti ile muamele etsin.) İşte o Rabia halamın bana anlattığına göre kardeşim Zekiye bir Kurban bayramı arifesinde doğmuş; yine bir Kurban Bayramı arifesinde ona veda ettik.
1980 yılı 10 Nisan’da rahmetli babam Seyda’ye Melle Avdilkerim’i kaybettiğim günden bu yana yakınlarını kaybedenlerin yaşadığı sürecin belirtilerini yaşadım. Bedensel tepki, duygusal tepki, ruhsal tepki, bilişsel tepki (ölen kişiyi ve ölümü düşünme), Amaçsız davranış tepkisi ile hayat sadece elde ettiğiniz şeyler oluşmadığını anladım.
Bu makalemde 7 erkeğin tek kız kardeşini kaybederken hayat ve ölüm sözleri ile ilgili duygularımı sıraladım. Çünkü hayat denilen şey, şüphe, sevinç ve acıyla dolu roman gibidir, ne olacağına dair hiçbir fikrimiz yok. Bu yüzden acıklı bir makale yazmış olsam bile hayatta önemli olan zorlukların sayısı değil, üstesinden geldiğiniz zorlukların sayısı olsun derim.
Ölüm ve Ötesi
Sonuç olarak ölüm haktır, canlıların bir gün son nefeslerini vermeleri inkâr ve tevil edilmez bir gerçek. Ölüm, canlılarda hayat belirtilerinin ortadan kalkmasıdır ya da ruhun bedeni terk etmesidir. Yani ölüm gerçek olduğu kadar da doğaldır. Bu doğallıktır ki doğum olayına sevinen insan ölüm olayına üzülür, aradaki fark bundan ibaret. Yani hayatı olmayan yeryüzü ne kadar anlamsız ise ölüm olmayan yeryüzü de o kadar anlamsız olduğunun bilincindeyim amma insanız işte acılara karşı dayanıksızız.
Nasıl dayanayım ki; 15 gün içinde Konya’da 45 yıllık arkadaşım, Hasankeyfli hemşerim Tarat Orhan’ı, akabinde kız kardeşim Zekiye’yi, 3 gün sonra halamın eşi Seyit Şehmus’u kaybedince arkalarından bir gazeteci yazar olarak duygularımı ancak böyle bir yazı yazarak dile getirebildim. Allah her üçüne ve bütün ölmüşlerimize rahmet etsin. AMİN.
