DİYARBAKIR ÖĞRETMEN OKULU MEZUNLARI MERSİN’DE 30. KEZ BİR ARAYA GELDİK

Değerli okuyucularım bu senede Ramazan Emre ve Mukaddes Köseoğlu’nun özverili gayretleri ile Diyarbakır Öğretmen Okulunun hayatta kalan mezunları 14-17 Mayıs tarihleri arasında Mersin Suphi Öner Öğretmenevinde 30. buluşmayı gerçekleştirdik.

Her görüş, düşünce, ırk ve inançtan hoşgörü ve karşılıklı saygı içselleştiren öğretmen neslinin son temsilcilerinin buluşması bu sene biraz buruk geçti. Bizleri mükemmel birer eğitimci olarak ilkokullar için hazırlayan eğitim kurumumuz adına söylenecek, yazılacak, yazılmış çok şey var. O yüzden bu derin konuyu geçerek her sene yaptığım gibi sizleri fazla yormadan yaşadıklarımı, gördüklerim, izlenimlerimi ve yorumlarımı sizler ile paylaşacağım. 

Okulumuzun tarihi geçmişi hakkında çok kişi bilmediği için kısa bir özet vererek yazıma başlamak istiyorum. 1930 yılında kapatılan Diyarbakır'daki Darülmuallimin-i Sıbyan mektebi 4 Aralık 1949'da Diyarbakır Erkek İlk öğretmen Okulu adını alarak Dağkapı Semtinde açılmış. 36 yıl ülkeye hizmet veren bu güzide okul çağın gereklerine göre yenilenip donatılacağına 1975 yılında tıpkı Köy Enstitüleri gibi kapatıldı. Bugünkü Gaffar Okkan Anadolu Lisesi olarak eğitim-öğretime devam eden okul, eğitim hayatını ortaokula dayalı üç yıllık öğrenim süreli olarak devam etmektedir. Okulumuz 2022 yılında 73 yılı geride bıraksa bile fiziki yapısı değişmemiş. Sınıflarımız hala sınıf, Müdür odası, Öğretmenler odası da hala aynı işlevini sürdürüyor. Bir tek yatakhanemiz sınıflara dönüştürülmüş. Spor sahamız, okul bahçemiz, kamelyamız, Diyarbakır surlarına bakan duvarımız bile aynen duruyor. Yazımın 2. Paragrafında buluşma “buruk” geçti dedim. Sebepler çok amma öne çıkan belli başlı sebepleri sıralayarak açıklayayım:

Birincisi Okulun kuruluşundan kapanışına kadar geçen 73 yıllık süreyi, okula başlama yaşımızı 15 olarak alırsak ( ki ben 14 yaşında başladığım için 17 yaşımda mezun olduğumdan Devlet Memuru olamadım. O bir seneyi dışarda geçirince Gazetecilik mesleği ile tanıştım.) ilk mezunun bu gün 98 yaşında olması gerekiyor. 1975 yılında mezun olanların da en genci bu gün 62 yaşındadır. Bu buluşmayı 1969 yılı mezunları adına Ramazan Bey ve Mukaddes Hanım başlattılar. Sonraki yıllar 1968 ve diğer yıllarda mezun olanlar da çağrılınca ortalama yaş 70 - 75’lerde. 4 yıla yaklaşan Covit salgını yüzünden bir araya gelemedik. Tabii bu arada bir hayli arkadaşımızı ve öğretmenimizi hastalık ve yaşlılık nedeni ile yetirdik. Bu yüzden katılım geçmiş yıllara oranla az olunca “buruk” bir buluşma oldu dedim.

Yeri değişmez ise ve tanrı kısmet ederse gelecek yıl 31. Yıl buluşmasını tarihi şehir Van kentinde gerçekleştirme kararını aldık. Şimdiden Mersin’e gelemeyen arkadaşlarımızın salgın ve yaşlılık psikolojisini üzerlerinden atarak geçmiş yıllar gibi çocukları ve torunları ile Van toplantısına katılarak zamana ve yaşlılığa meydan okumalarını sağlık veririm. Tıpkı bu sene iki dizimin dayanılmaz ağrısına rağmen programladığımız tarihi yerleri, mağaraları ağır aksak ta olsa arkadaşlar ile gezdiğim gibi. Her şeye rağmen buluşmamız bir harikaydı. İyi ki 30. Mersin buluşması gerçekleşti, iyi ki bir araya geldik.

            Bu arada serde gazetecilik var; bir de Öğretmen Okulunun bizlere verdiği özgür düşünce, yorum ve eleştiriler ile bütünleşince yazıma iki konuya değinmeden geçmeyeceğim. Malum yaşadığımız süreç 4. Yılını bulan pandemi, ona paralel olarak öne çıkan ekonomi ve özellikle biz emekli öğretmenleri dikkate almayan iktidarın maaş zammı yüzünden ekonomik alanda yaşadığım iki konuya dikkat çekerek yazıma son vereceğim.  

Mersin Suphi Öner Öğretmen evinde 3 gece konakladık. Gecelik konaklama ve sabah kahvaltısı için kişi başı 225 TL tutunca 3 gün 2 kişi için toplam 1350 TL ödedim. 1. Derece emekli öğretmen ( ki 25 yıl önce emekli olmuş ise) için adı “Öğretmen Evi” olan konaklama yeri için çok para. Bana bu kıyaslamayı neye göre yaptığımı soracak iseniz hemen yazayım.

Adana’da bazı dostlarım ve akrabalarımı ziyaret edecektim. Mersin’den Adana’ya geçmem gerekiyordu. Teknolojiyi iyi bilen oğlum Burak’a annesi ile bana 5 yıldızlı bir otelde yer ayırmasını söyledim. Kısa bir süre sonra bana döndü ve 2 kişi, gecelik konaklama kahvaltı dâhil kişi başı 212 TL deyince; tekrar bak bir yanlışlığın olmasın dedim. Baktı ve “yok” dedi.

 Evet, Adana’da 5 yaldızlı Çukurova Sürmeli Otelde 2 kişi gece + kahvaltı 212 TL ye kaldık. Şimdi Öğretmen evlerini yönetenlere basit bir sorum var: Öğretmen evlerinin açılış amacı neydi? Tabii ki serbest piyasa koşullarında öğretmenlerin daha ucuz ve en azında 4 yıldızlı oteller ayarında konaklamasıydı. Ne yazık ki bu seyahatimde yaşayarak gördüm ki özel 5 yıldızlı otelden daha pahalı ve aylar önce rezervasyon yapmaz isen yer yok. Özel otellerde ise Mersin ve Adana’da bir gün önce de ararsan yer var. Kimse bana orada deniz var, Adamadaki otelde deniz yok demesin. Yağmurlu geçen 3 günde sisli denizi çok az gördüğüm bir görüntü için kendi evimde bu kadar pahalı kalmayı hak etmedim.

Yaşadığım ikinci olay da akaryakıt ile ilgili çarpıklık. Mersin’de litresi 22,270 TL den 720,21 TL ödeme yaptım. Ankara’ya vardığımda litresi 22,19’dan 800,17 TL ödedim. Tarihe not düşmek için yazıyorum. Mersin 80 kuruş Ankara’dan pahalı. Mersin’de Ataş rafinerisi var, Ankara’da yok. Nakliye var ve fakat Ankara daha ucuz.

Tarihe not düşmek için iki konuyu yazdım. Milli Eğitim Bakanlığı ve Enerji Bakanlığı bu iki fiyat uygulamasına ne diyeceklerini merak ediyorum. Öğretmen dostlarıma da yıldızı 3 bile olmayan pahalı öğretmen evleri yerine 5 yaldızlı otel fiyatlarını sorgulayarak, araştırarak rezervasyon yapsınlar. Yılların alışkanlıklarını bir tarafa bırakarak bu ekonomik krizde bizi düşünmeyenlerin yerine kendimizi biz düşünmek zorundayız.

Okul arkadaşlarım, çocukları ve torunlar ile 2023’te Van’da buluşmak umudu ile hoşça kalınız.