GAZZE : UNUTULMUŞ ACININ GÖLGESİ

“Tarihi tekerrür diye tarif ediyorlar, ibret alınsa tekerrür eder mi?” - Mehmet Akif Ersoy.

“Tarih tekerrürden ibarettir.”

Bu cümle yıllardır dillerde dolaşır. Fakat Akif’in dediği gibi, aslında tekerrür eden tarih değil, insanların hatalarıdır. İnsanlık, ibret almadan aynı yanlışlara sürüklenir ve döngü yeniden başlar. Mazlum coğrafyaların insanları bu döngüyü en ağır bedellerle yaşar.

Benzer hatalar, benzer sonuçlar doğurur. Her olay, olumlu veya olumsuz, ruhumuza ve zihnimize bir iz bırakır. Bu izler çağın kitaplarına önemli bir olay olarak geçer, ama ardında nice insan hikâyeleri bırakır.

Her medeniyet, kendi döneminde zulmü ve vahşeti yaşatmıştır. Çaresizlik kelimesi, çağlar boyunca insanların sığınmak zorunda kaldığı bir liman olmuştur. Bazıları için hiçbir anlam ifade etmeyen bu kelime, bazılarının hayatının sonu olmuştur.

Tıpkı bugün Gazze halkının açlıkla sınanması gibi…

Teknoloji, bilim, ulaşım ilerlerken, bu kadar gelişen bir çağda neden insanlar hâlâ açlıktan ölüyor?

Bazen sorgulama yeteneğimi kaybediyor gibi hissediyorum, bazen anlamak zor geliyor.

Anlayışın gözler önünde tükenmesi acı veriyor bana.

Oysa güzel olan duygu ve eylemlerin bir ömrü olmamalıydı. Her vakit yaşatılmalı, hatırlatılmalıydı.

Biz insanlar hangi bolluğun güvenine sığınıyoruz? Hangi bitmeyecek sandığımız itibarın arkasına saklanıyoruz?

Görmüyor, duymuyor değiliz.

Görmek ve duymak istemiyoruz.

Geçenlerde izlediğim “Göremediğimiz Tüm Işıklar” dizisinde, radyoya ilgisi olan genç , askeri eğitime zorla götürülürken, kardeşinin arkasından fısıldadığı bir cümle beni çok etkiledi ve günümüzü özetledi bir noktada.

“Sakın frekansını hiçbir zaman, hiçbir zorlukta değiştirme.”

Bu cümle zihnime kazındı. Çünkü bazı insanlar başkalarının acısıyla beslenirken, böyle insanların vicdanları ve empati duyguları tükeniyor. Bugün zulmü yapan İsrail de olsa, en az onun kadar tehlikeli bir sessizlik var:

Oturduğu yerden sessiz kalan, acıyı sadece izleyen insanların sessizliği…

Çünkü sessiz kalmak, izlemek, susmak; zulmü yapanlarla aynı yolda yürümek gibidir.

Ve tarih işte bu suskunluklarımızda, sessizliğimizde tekerrür eder.

Günün Notu;

Belki de bu yüzden, göremediğimiz tüm ışıklarda hayat bize hep aynı mesajı fısıldıyordu;

Ne olursa olsun, frekansını değiştirme.

İnsan kal. İnsan kal ki tarih bir daha tekerrür etmesin.