RUHUN İTİDALİ

'İnsanın içindeki beklentiyi bitirmesi de bir vedadır.'

Beklentilerimiz neye ve kime göre? bu soruyu yöneltmek lazım her açıdan.

İlgi ve isteklerimiz beklentiye bağlı bir arzu mu yoksa olması gereken bir ihtiyaç mı?

Her insanın yaşayış tarzının zorluğu yahut kolaylığı o kişinin yaşamında eksik,  buruk hissettiği tarafa yönelmesini sağlıyor.

Kiminin rahatlıkla elde ettiği, başka birinin çabalayarak mücadele ettiği yolu oluyor.

Rahatlıkla elde edilen her şey, 'zorluk' kelimesini unutturuyor bize.

Çabayla elde edilen ise kolaylık kelimesini.

Gayesiz bir yaşamın her insan için eksisi vardır bir bağlamda ancak düşünmeyi acziyet olarak gören her insan, bunun farkına varmakta zorlanır. Sevmenin ve sevebilmenin dahi belli bir çabadan geçtiğini anlamak, zor olmasa gerek. Ancak bazen kolay görünen nice eylem aslında o işe giriştiğimizde hiçte öyle olmadığının farkına vardırıyor. Güzel bir beceriyle sonuçlanıyorsa âla ancak sonuçlanmıyorsa geriye dönüp kolay görünen o zorlukla mücadele etmek gerekiyor.  En azından elinden geleni yaptığına kanaat ederek.

Çabuk pes edebildiğimiz,  sönebildiğimiz hassasiyetlerden geçiyor olabiliriz. Bu da bir şeyi ne kadar istediğimizle alakalı. İnsan,  bazen en istediği arzusundan çevre baskısı yahut kendine olan başarabilme inancından yoksun kalarak, belki de en iyi yapabileceği hakikatten soyutluyor varlığını.

Ertelenen bir silüet göründü uzaktan. Geçmişinden yansıyan o silüet, etkilemişti varlığını.

Uzanmak istiyordu ertelenen onca yıla. Bir ucundan tutup tekrardan kavuşmak ve telafi etmek vaktinde yapamadığı her emeli.

Günün notu;

Zaman geçtikçe olgunlaşır insan. Farkına varamadığı her ân tecrübe olur bulunduğu ân'a.

Zaman geçtikçe duygular yerini bulur. Abartılan ve önemsenmeyen her duygunun itidalli olması gerektiğini anlar insan.

Eksik kalan her parça, hakikat yolunda varlığımızı bularak yansıma yapsın ruhumuza, hayatımıza ve ahiretimize.

Çünkü her şey varlığınla ahenk kazanıyor Rabbim...