ÖĞRETMENLERİMİZ

Ne güzel söylemiş Hz. Ali (RA),“Bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.” Hiç düşündünüz mü bu cümlenin anlamını? İçinde bilgi, öğrenme ve öğretmene saygı içeren çok anlam barındırıyor. Maalesef son yıllar da öğretmenlerimizi, Psikolog, Bakıcı, Terapist, Güvenlik görevlisi olarak gören bir anlayış söz konusu. Bu ifadelerle her şeyden önce okumanın, ilim öğrenmenin öneminden çok, Velilerin bakış acısıyla öğretmenlerin okulda çocuklarının her şeyinden sorumlu bir bakıcı veya bir güvenlik görevlisi gibi bir rol biçilmiş adeta. Korkunç bir durum söz konusu. Bu durum karşısında eğitimde mana-yı harfi, anlayışını öğretmenler nasıl anlatacak?

İnsanı ana doğurur, öğretmen yoğurur. Dünyayı değiştirmek insanı değiştirmekle, insanı değiştirmek ise eğitimle yol alır. Bu nedenle öğretmenlik kendisinden en üst düzeyde görev ve rol üstlenmesi beklenilen ideal ve kutsal bir meslektir. Öğretmenlik sevgi mesleğidir, seversen yaparsın, sevmezsen yapamazsın. Bir insanı eğitip yetiştirmek dünyanın en zor işidir. Peygamberler de insanları eğitmiş, değerlerle donatmış, güzel ahlâkı öğretmiştir. Peygamberimiz (sav), cahiliye dönemi insanından, Asr-ı saadet gibi tüm insanlığa örnek bir nesil oluşturmuştur. O’nun bütün gayreti insanların iyi insan, güzel insan, faydalı insan olması adına insanı imar etmiştir. Zira yeryüzü ancak insanla imar edilir. İnsanlar imar edilmezse, dünyada fitne ve fesadın önü alınamaz, tabiatın düzeni, dengesi bozulur. Bu açıdan, kitapların öğrencisi kitap gibidir. İnsanın öğrencisi ise insan gibidir.

Ülkemiz de yapılan, bir anket araştırmasına katılan öğretmenlerin yüzde 62.5’i, ebeveynlerin kısa bir zaman içerisinde öğretmenleri eğitimli çocuk bakıcısı gibi gördüklerini ve öğretmenlerin yaklaşık dörtte üçü ailelerin üstlenmedikleri sorumluluklarını öğretmenlere yüklediklerini ifade etmektedirler. Bu ifadeler üzerine, çevremde tanıdığım öğretmen arkadaşlarıma, yapılan bu anket sonucuna katılıp katılmadığını ifade ettiğimde, eğitimci arkadaşım şu ifadelerde bulundu: 

Öncelikle şunu ifade edeyim, bakıcı değil eğitimciyiz. Veliler en kıymetlilerini bana ve diğer öğretmen arkadaşlarımıza emanet ettiklerini biliyoruz. Öğrencilerimizi tanımaya ve onlara katkı sağlamaya ve yol gösterici olmaya çalışıyoruz. Ben olaya farklı bir açıdan bakmak istiyorum. Zira, çocuklara yeri geliyor anne, yeri geliyor baba şefkati ile yaklaşıyoruz. Sınıfta ders saatleri içinde çocukların başarı çıtasını en yüksek düzeye çıkarabilmek için elimizden gelen eforu sarf ediyoruz ve hakkını vererek derslerimizi yapıyoruz. Derslere uyum sağlamayan, verilen ödevleri yapmayan, sınavlarda başarı göstermeyen ve sınıfın huzurunu bozan, ders zili aralarında oyun oyanarken bir yerini inciten ve üstü başını berbat etmesine kadar. Ailelere çocuğunun durumunu ifade ederken, Velilerin ilk tepkisi siz öğretmen değilmisiniz? Çocuğun eğitim ve başarısından siz sorumlusunuz, çocuğumuz köreldi hiç bir şey öğrenmiyor. Çocuğumuz eve geliyor dizleri, kolları kan, yara bere içinde oyun oynamasına niye izin veriyorsunuz gibi bu sorulara maruz kalıyoruz. Bu kavramla öğretmenlerden önce evde anne baba, çocuk için en önemli “eğitici olduklarının farkına varmalılar diye ifade etti.

Bir yazar ve bir ebeveyn olarak gözlemlerim. Öğretmenlik mesleği,kendi pozisyonunu gözden geçirmeye, her şeyden önce kapasitesinin, üst düzeye çıkarmasını ve sınıf pratiklerinin iyileşmesine, okul içindeki dönüştürücü gücünün ve öğrenci başarısının artmasına katkı sunması gerektiren profesyonel bir "meslektir." Bu açıdan, öğretmenlerimiz, psikolog, bakıcı, terapist, güvenlik gorevlisi değildir. Öğretmenlerimizin duygularını incitmeyelim lütfen...

Bir öğretmen sabah evinden çıkarken ben işe gidiyorum demez. Ben okula gidiyorum der. Öğretmenlik sevgi işidir, kin ve nefret duygularından uzak, merhametli bir kişiliği vardır. Öğretmen, kişiliğiyle, konuşmasıyla, davranışlarıyla, oturup kalkmasıyla, kılık kıyafetiyle örnek bir insandır. Sayın ebeveynlere şimdiden söyleyeyim. Çocuklarını prens, prenses, zanneden; sınıfta sadece kendi çocukları varmış gibi davranan ve inanılmaz egolarıyla çocuklarının öğretmenine saldırı ve saygısızlık yapmaktan geri kalmayıp, nazik ve narin yetiştirdiğiniz çocuklarınızın öğretmenleri hakkındaki her şikayetini kaale almayın. Evde üç tane çocukla baş etmek ayrı bir şey, tek sınıfta 35 - 40 çocuğu idare etmek ve aynı zamanda eğitim vermek ayrı bir şeydir. Öğretmen bana kızdı, öğretmen bana sus dedi, öğretmen bana deli misin dedi, öğretmen yarın ödevini yapmazsan kulağını çekerim gibi ifadelerle öğretmenler hiç birimizin çocuğunun düşmanı değildir. Bu açıdan öğretmenlerin eğitim sistemindeki kilit rolü sadece bilgi aktaran değil, terbiye eden, ahlakı ve davranışlarıyla örnek alınan bir insan konumundadır. Öğretmenliğin en zevkli ve gurur duyulacak tarafı senelerce emek verdiği öğrencilerinin bir gün öğretmen, hâkim, doktor, bilim insanı, mühendis, gibi faydalı iyi bir insan olarak görmesi, bir öğretmen için dünyanın en güzel hediyesidir.

Ebeveynlere, burdan bir sözüm onlara...
Evde çocuğunuzun eğitiminde ve çalışmasında gerçek bir rehber öğretmen olarak izlemeniz ve katkı sunmanız. Çocuğunuzun özgüvenini ve sorumluluk duygusunu artırır.

Yunus Emre'nin nezih bu ifadesini de, Velilerin dikkatine sunmak istiyorum...

İlim ilim bilmektir, İlim kendini bilmektir, Sen kendini bilmesen, bu nice okumaktır.

Selam ve dua ile.