HASTALIKLAR BİR İHSAN-I İLAHİDİR, BİR HEDİYE-İ RAHMANİDİR
HASTALIKLAR BİR İHSAN-I İLAHİDİR, BİR HEDİYE-İ RAHMANİDİR
AZİZ ARSLAN
-
Dünya hayatında insan için en büyük nimet hiç şüphesiz vücut sağlığıdır. Hayatın telaşına kapılıp ne zaman akşam oluyor ne zaman sabah oluyor farkına bile varamıyoruz. Hasta olan insanlar için bitmeyen gecenin nasıl sabah olacağını düşündüm. Zira hasta yataklarında yatıp iyi olacakları günlerin umut ve hayaliyle o insanlar aklıma geldi.
Sonra içimden bir ses bana teselli ve akıl vermeye başladı. Kapıları gözleyen yalnız insanlar gibi zamanın içinde zamansız gelen vesveseler! Gözümün duvar saatine takılıp kaldığı, o tik-tak seslerinin kulaklarda yankılandığı odanın gölgesiyle konuşan insanlardan biri değilsin diye manevi bir reçete gibi karamsar halim dağılmaya başladı, içim ferahladı, yüreğime su serpildi. Bu derin düşüncelerle kendimle yüzleştim. Saf temiz insanın zihnine düşen "kötü nefsin" istekleri hangisini sana yakıştırırsa artık.!
Zihnime ağırlık veren. Bu ben, o içimdeki sözde dostun fısıltısı, laf olsun diye hayata sitem dolu sözlerden sonra; Yahu kardeş! hastalık bütün vücudunu sarmış, seni hastahaneye götürüyorlar diye, bir film şeridi gibi gözümün önüne geldi. Artık zaman ve gece bitmeyecek gibi evinden, eşinden ve çocuklarından ayrılırken geriye dönmesi meçhul bir zaman tünelinden beklemek gibi.
Kalbimin derinlerinde ki ses bana ne kadar nankörsün dedi ve Allah, sana zaman vaktini vermiş, onu en güzel bir şekilde değerlendirme fırsatın varken sen ikide bir şikayet edip duruyorsun, olur mu şimdi(?) Bu düşüncelerle zamandan ve hastalıktan şikayetçi olan nefsimi azarlayıp, hadi hadi söylenme, işine bak sen dedim. Ve derken aklıma birden, bu asrımızın müceddidi Bediüzzaman Hazretlerinin şu ifadeleri geldi.
"Eğer hastalık olmasa, sıhhat ve afiyet gaflet verir, dünyayı hoş gösterir, ahireti unutturur. Kabri ve ölümü hatrına getirmek istemiyor, sermaye-i ömrünü bad-ı heva boş yere sarfettiriyor."
"Ey maraza müptela hasta! Bu zamanda tecrübemle kanaatım gelmiştir ki, hastalık, bazılara bir ihsan-ı İlahidir, bir hediye-i Rahmanidir."
"Cenab-ı Hakîm-i Rahîm şifa verse, fazlından verir. Hem dua, istediğimiz tarzda kabul olmazsa makbul olmadı denilmez. Hâlık-ı Hakîm daha iyi biliyor, menfaatimize hayırlı ne ise onu verir. Bazan dünyaya ait dualarımızı, menfaatimiz için âhiretimize çevirir, öyle kabul eder."
Bediüzzaman'ın bu ifadelerini tebessümle karşılayıp ve zamanım bereketlendi. Hem de nefsimle yaptığım iç muhasebem birden hayır ambarına dönüştü.
Sen ne güzelsin Allah'ım! bilinmeli ki; Şikayet ettiğimiz hastalıklar, elemler ve musibetler başkalarının bitmez derdi ve kederi olabiliyor. O hastalıklar, belkide bizim için en uygun ve en hayırlı olanıdır. Sahipsiz değiliz. O, sonsuz güç ve kudret sahibi olan Rabbimiz her halimizi bilip görmektedir.
Ashab-ı Kehf misali, zamanın kendileri için durduğu, ama içimizdeki bazı insanlar için zamanın dur durak bilmediği bir şekilde ilerleyerek mal-mülk/servet derdinde olanlara ta ki ölüm gelip dur diyene kadar.
İnsan, dünya hayatında/dev mikser kazanında un-ufak olup savrulmamalı, nereden geldiğini ve nereye gideceğini bilmeli!!!
Vesselam.
