GAZZE'DEKİ ÇOCUKLAR

Her çocuk dünyaya masum ve tertemiz açar gözlerini .

İlk görmesi gereken umut dolu gözlerdir annesinden yansıyan .

Bir çocuk , çocuk gibi yaşam sürmeli ileriyi düşünmeden . Umut ve mutlu bir şekilde ailesinin güven dolu kollarında hayatını yaşamalı .

Çocuk dediğimiz masumiyet , böyle olmalı .

Bugün Gazzedeki hangi çocuk , çocuk denmeye hazır bir vaziyette .

Bugün bir yetişkinin şahit olmak istemeyeceği kötülüklere şahit oluyor gazzedeki çocuklar. 

Onlara anlatmak isteyeceğimiz hangi kelime , iyi ve güzel olanı tanımlayabilir . Adalete , özgürlüğe dair bir şey bilmeyen küçük bir yürek , nasıl bilebilir ki iyi ve doğru olanı .

Hayal bile edemez .

Zaman ırmağında onları sarsılmaz yapan bir hakikat varsa şayet , o da Rahman olan Allah'a inançlarıdır.

Adalete dair bildikleri bir şey varsa

Rahmanın kelamından akan hakikatlerdir .

Her gün ölme ihtimalini göz önünde bulundurarak hayat süren bir milletten bahsediyorum .

O milletin duygularından , binlerce kayıplarından ...

Özenilerek yaratılan her nefes , nasılda katledilerek ve habersizce eksiliyor izni olmadan kendi yurdundan . Bir bireyin değer ve hakları vardı toplumda . Hangi korku , hangi menfaat bu koca dünyayı susturuyordu. 

Hangi anne , hangi baba , hangi evlat ister ki sevdiklerini yitirmek .

Gözlerinin önünde ...

Hangi kişi ister sevdiği nefesleri en son görüşünün bile mahzun ve kötü bir vedayla olmasını.

Bugün yakınımızdan biri vefat edince bile 40 gün yasını tutarız. Şimdi milyonların yasını hangi kalp kaldırabilir . İsimler yerine sayılarla anıyoruz sessizce dünyadan göçenleri .

İki Kardeş düşünün ;

Karşılıklı birbirlerine 2 çocuklarını vermişler.

Hangisinin evinin daha önce bombalanacağını bilmedikleri için böyle bir şey yapmışlar. Evi bombalanmayan baba hem yeğenlerine hem çocuklarına sahip çıksın diye .

Anlamakta bile zorlandığımız şu vakit nasıl hissetmemiz gerekir . O bile muallak . Hangi duygu tercüme edebilir bu yaşananı .

Bazen anlamak yetmiyormuş.  Üzülmek , ağlamak yetmiyormuş .

Bize yetmeyen bunlardı da

Bu zulmü yapan kötülük timsallerine yetmeyen neydi ?

Kan mı , ölümler mi ?

Acılarla mı besleniyordu bunlar .

Yetinmedikleri neydi ? Neyi  paylaşamıyordular .

İnsan mıydı bunlar . Oysa insanın duyguları olurdu , vicdanı olurdu .

Cesur , yenilmez görünüyordu şu zalim topluluk dünya gözünde .

Oysa cesur olan , o inançlı çocuklardı . Her şeye rağmen dinine , yurduna , davalarına sahip çıkan o çocuk ve aileler .

Peki biz ne yapmalıyız ?

İsrail ürünlerini boykot edebilecek bir irade ve duruşumuz olmalı .

Bilinçli müslümanlar olup tıpkı kudüsteki , gazzedeki aileler gibi dava uğruna nesiller yetiştirmeliyiz . En büyük güç olan duaya sığınıp yürekten mazlumun yanında durmalıyız .

Herkesin belli kabiliyetleri vardır. Bu kabiliyetler doğrultusunda yaşananlar için mücadele verip birlikten tek ses olmalıyız .

Günün notu ;

Din , dil , ırk gölgede kalıyordu

Vicdanların akın ettiği bu mücadelede .

Sahipsiz bir ortada kalınış sanılıyordu

Duaların hükmettiği kalplerden habersiz .

Yenilgi gibi görünüyordu ,

Tevhidin gücünü bilmeyenlere .

Er ya da geç kavuşacağımız , teslim olacağımız varlığındaki huzur Rabbim .

Ya Adl , hüküm varlığında mevcuttur . Nitekim en güzel hükmü veren sensin .

'Allah sağlam söze iman edenleri hem dünya hayatında hem de âhirette sağlam tutar; Allah zalimleri de şaşırtır ve Allah dilediğini yapar.'

İbrahim 27