GAZETECİ KURTARICI MIDIR?

Gazetecilere güvenmek gayet normal bir durumdur. Ama gazetecileri kurtarıcı olarak görmenin doğru olmadığını düşüyorum. Basın mensupları birer kurtarıcı mıdır sizce? Bana sorarsanız hayır diyeceğim. Şunu yazmakta fayda var, gazeteciler birer kahraman değildir. Hele hele zenginden alıp fakire veren birer 'Robin Hood' hiç değildirler! Gazete ve gazetecinin işi sadece halkı haber açısından bilgilendirmek ve halkı gazetecilik gereği yaşananlardan haberdar etmektir. Yani demek isterim ki her gazeteci İzmir'de ilk kurşunu atan gazeteci 'Hasan Tahsin' değildir. Ayrıca gazeteler muhtarlık büroları, gazeteciler de birer muhtar değildirler.

Mahallede kanalizasyon şebekesi tıkanır sorumlu merci aranacağına gazeteler, gazeteciler aranır. Bir gazeteci olarak bunu anlamak mümkün değildir. Elektrikler kesilir gazeteci aranır, sular kesilir gazeteci aranır, doğalgaz kesilir gazeteci aranır. Şunu haber açısından anlamak mümkündür. Çünkü mahallede elektrik, doğalgaz ve suyun uzun süre kesilmesinin haber değeri vardır. Ve bu haberi yazmak halkı aydınlatmak adına çokta önemlidir. Gazeteci arızayı yazar, haber yapar hepsi bu. Gazetecinin işi arızayı gidermek değildir. Ne yazık ki Batman'da gazeteciye Savcı, Hakim, Emniyet Müdürü, Sosyal Yardımlaşma Müdürü, İş ve İşçi Bulma Kurumu Müdürü gözüyle bakılıyor. Adamın oğlu hırsızlık yapmış ya da uyuşturucu satmış 'gözaltına alınmış’ gidip bir avukat bulacağına ilk işi bir gazeteci bulup bu işi çözmeye çalışmak oluyor.

Adam, Sosyal Yardımlaşma’dan yardım alamıyor gidip sebebini öğreneceğine ilk işi bir gazeteci bulup bu işi çözmeye çalışmak oluyor. Adamın çocuğu işsizdir çocuğu gidip İŞ KUR'a yazılacağına babası çocuğunu bir yere yerleştirmek için hemen bir gazeteci bulma arayışına giriyor. Yani gazeteci Batman'da her derdin dermanı bir ilaç olarak görülüyor. Aslında gerçek olan bu değildir. Bir kurtarıcı olarak görülen gazetecilerin çoğu kelimenin tam anlamıyla şimdi ayakta kalmaya çalışıyorlar. Devletten ilan ücreti alan gazeteler bile ayakta durmakta zorlanıyorlar. Devletten ilan alamayan gazeteler ise birer birer kapandı ve hala kapanmaya devam ediyorlar.

‘Davulun sesi uzaktan güzel gelirmiş’ misali gazeteci uzaktan bir kurtarıcı gibi görülüyorsa da ‘kazın ayağı’ öyle değil işte .Tam aksine gazetelerin, gazetecilerin (ekonomik) açıdan ve diğer nedenlerden dolayı ayakta durmak için birer kurtarıcıya ihtiyaçları vardır diye düşünüyorum. Gazetecilik dışardan görüldüğü gibi ‘süt liman’ bir meslek değildir. Bu ülkede öldürülen gazetecilerin ismi saymakla bitmez, içerde olanlar mahkemelik olanlar hakeza öyle. Farkındaysanız savaşlarda, çatışmalarda ilk ölenler gazeteciler oluyor (şehit oluyor) yani gerçek gazeteci olmak sanıldığının aksine herkesin yapabileceği bir iş değildir. Aslında kaleme aldığım bu satırları bizden daha eski daha donanımlı duayen gazetecilerin yazması daha doğru olurdu diye düşünüyorum.

Neyse ki yazmak bize nasip imiş. Vatandaşlara gazetecilerin her derdin dermanı olmadığını bütün gazeteciler yazmalıdır, işlemelidir. Kısacası gazetecilik güzel bir meslek ama herkesin yapabileceği bir iş değildir. Gazetecilik adam gibi bir duruş ahlaklı ve tarafsız bir yayın politikası ile güzeldir.

Sözün özü ve sonu... Gazeteci habercidir, her derde çare bulan bir kahraman veya ilahi bir güç değildir. Selamlar.